داشتن زندگی مستقل قبل از 18 سالگی، یک تصمیم مهم و بزرگی می باشد. شما بر مبنای مرحله فعلی زندگی تان، شاید دلایل مختلفی برای بیرون رفتن از خانه خودتان و ایجاد یک زندگی مستقل داشته باشید.
قبل از انجام هر کاری، گزینه های موجود را بررسی کنید تا بتوانید به صورت قانونی و ایمن از خانواده تان جدا شوید.
خودتان را از قیدهای موجود آزاد کنید
1. در مورد سنی که در کشورتان به عنوان سن مستقل شدن یک فرد یا سن بزرگسالی در نظر گرفته می شود، تحقیق کنید.
در صورتی که می خواهید از خانواده تان جدا شوید و از والدین یا مراقبان خودتان مستقل باشید، می توانید از روش های آزادی قانونی استفاده کنید.
در حالیکه در اکثر کشور ها سن 18 سالگی به عنوان سن مستقل شدن یا سن استقلال قانونی در نظر گرفته می شود، ولی در برخی مواقع یک سری استثناهایی در مورد سن مستقل شدن وجود دارند که به هیچ نوع فرآیند قانونی شدیدی نیاز ندارد.
در برخی موارد، ازدواج کردن در سن 16 سالگی باعث می شود که شما به صورت اتوماتیک وار به یک فرد مستقل تبدیل شوید.
در سایر کشورها، داوطلب شدن در ارتش قبل از سن 18 سالگی می تواند منجر به استقلال یافتن شما شود.
ممکن است که شما برای مستقل بودن، به اجازه والدین یا مراقبان خودتان نیاز داشته باشید و آنها در صورت موافقت داشتن با آزادی شما، باید یک موافقت نامه ای را امضاء کنند.
2. یک درآمد ثابت و دائمی داشته باشید.
به منظور اینکه بتوانید در سن 16 سالگی مستقل شوید و از خانواده تان جدا شوید، باید به دادگاه اثبات کنید که یک منبع درآمد خوبی دارید.
نکته مهمی که باید در نظر داشته باشید عبارت از این است که افراد کوچک تحت حمایت قانون خاص مربوط به کار کودکان قرار می گیرند و این شرایط مانع از آن می شود که نوجوانان بتوانند به صورت تمام وقت کار کنند.
3. یک مکان ایمنی را برای زندگی کردن پیدا کنید.
در صورتی که بخواهید مستقل شوید، باید در مورد مکانی که می خواهید در آنجا زندگی کنید، یک ایده و برنامه مناسبی داشته باشید.
بر اساس جایی که در آن زندگی می کنید، با الزامات متفاوتی در مورد قرارداد مربوط به اجاره خانه توسط افراد نوجوان مواجه خواهید شد.
در برخی کشور ها، یک فرد نوجوان می تواند تمامی قراردادهایی که تاثیر خاصی بر روی موقعیت زندگی روزمره وی ندارند را لغو کنند (برای مثال، هیچ تعهدی نسبت به پرداخت اجاره بها نداشته باشند).
4. برای تکمیل کردن آموزش عمومی خودتان، یک برنامه ای داشته باشید.
بر اساس جایی که در آن زندگی می کنید، شاید مجبور باشید که تحصیلات مدرسه ایتان را کامل کنید. موقعیت خانه جدیدتان باید در نزدیکی یک مدرسه باشد، تا هیچ نوع اختلالی در برنامه های تحصیلی و آموزشی شما ایجاد نشود.
5. تمامی مدارک کاغذی ضروری را تکمیل کنید.
زمانیکه فرآیند استقلال را طی می کنید، فرم های زیادی وجود خواهند داشت که باید آنها را پر کنید.
همچنین برخی از این فرم ها باید توسط والدین یا مراقبان شما امضاء شوند. هر چند که ممکن است این فرم ها در جاهای مختلف با هم متفاوت باشند، ولی باید بتوانید تمامی اسناد مورد نیازتان را به صورت آنلاین پیدا کنید.
بر اساس جایی که شما در آن زندگی می کنید، برخی از این اسناد باید توسط یک فرد ثالث قانونی (همانند سردفتر اسناد رسمی) امضاء شوند.
6. درخواست مستقل شدنتان را به دادگاه ارائه دهید.
بعد از بررسی کردن مجدد الزامات مربوط به استقلال قانونی در کشور خودتان و وجود داشتن تمامی شرایط مورد نیاز در خودتان، درخواست مستقل شدنتان را باید به یک دادگاه محلی ارائه دهید.
در طول این فرآیند باید وضعیت مالی و وضعیت خانه خودتان را اثبات کنید.
برای اثبات کردن وضعیت مالی می توانید از صورتحساب بانکی استفاده کنید.
تکمیل فرآیند مستقل شدن می تواند تا شش ماه به طول بکشد.
بیرون رفتن از خانه بدون دریافت جواز استقلال
1. در مرحله اول سعی کنید که در رابطه با این موضوع با والدین یا مراقبان خودتان به یک توافقی دست پیدا کنید.
در صورتی که می خواهید جدا از خانواده تان زندگی کنید، ولی نمی خواهید که به صورت قانونی خودتان را آزاد کنید، سعی کنید که در مورد این موضوع با والدین یا مراقبان خودتان به یک توافقی دست پیدا کنید.
قبل از شروع کردن یک بحث جدی در مورد بیرون رفتن از خانه، داشتن یک ایده مشخص در مورد محل زندگی می تواند در این موقعیت به شما کمک کند.
در صورت امکان سعی کنید که با یک فرد دیگری زندگی کنید. زندگی کردن به صورت تنها می تواند یک تاثیر منفی بر روی سلامت فیزیکی و عاطفی شما داشته باشد.
2. در صورتیکه والدینتان اجازه ندهند که تنها زندگی کنید، از آنها بخواهید که همراه با یک فرد دیگری از خانواده زندگی کنید.
در صورتی که والدینتان به شما اجازه ندهند که به تنهایی زندگی کنید، سعی کنید که با یکی از بستگانتان زندگی کنید.
شما برای جلب موافقت خانواده در مورد این تغییرات، باید با والدین یا مراقبان و همچنین فردی از خانواده که می خواهید با وی زندگی کنید، بحث کنید و موافقت آنها را به دست بیاورید.
در اکثر کشورها، قانون این اجازه را به فرد می دهد که حتی بدون داشتن اجازه والدین یا سرپرستان بتواند به همراه یکی دیگر از اعضای خانواده اش در بیرون از محیط خانوادگی زندگی کند.
3. در صورتی که نتوانید با خانواده تان زندگی کنید، بررسی کنید که آیا می توانید با یک دوست مورد اعتماد زندگی کنید.
درصورتی که والدینتان یا مراقبانتان با زندگی کردنتان به صورت مستقل یا به همراه یک فردی از خانواده مخالفت داشته باشند، در رابطه با این موضوع با یکی از دوستان مور اعتمادتان صحبت کنید و از او بپرسید که آیا می توانید باهم زندگی کنید.
به دوستتان بگویید که به وی اجاره خواهید داد یا در مقابل زندگی کردن با وی، یک کاری را انجام خواهید داد. حتی در صورتی که آنها اجازه بدهند چند هفته یا چند ماه با آنها زندگی کنید، فرصت مناسبی برای دور ماندن از خانه تان خواهید داشت.
در صورتی که به خانه یکی از دوستانتان بروید، باید مطمئن شوید که سایر افراد موجود در خانه دوستتان هیچ مشکلی با این تغییر جدید نداشته باشند.
4. از فرار کردن از خانه دوری کنید.
همچنانکه موقعیت زندگی فعلی شما ناامید کننده به نظر می رسد، فرار کردن از خانه هم نمی تواند یک موقعیت مناسبی برای شما ایجاد کند.
به طور قطع شما نمی خواهید بدون داشتن آمادگی لازم وارد یک موقعیت زندگی جدیدی شوید. نوجوانانی که از خانه فرار می کنند، به احتمال زیاد به مواد اعتیاد پیدا خواهند کرد یا یک فعالیت بزهکارانه را انجام خواهند داد.
در صورتی که می خواهید از خانه تان فرار کنید، سعی کنید که به منظور بحث کردن در مورد موقعیت خودتان، از یک خط مشاوره تلفنی استفاده کنید یا از یک فرد مورد اعتماد مشورت بگیرید.
زندگی کردن به صورت مستقل
1. در مورد قوانینی که در مورد اجاره کردن خانه توسط نوجوانان در محل زندگی تان یا کشورتان وجود دارند، تحقیق کنید.
در صورتی که تصمیم شما عبارت از داشتن یک زندگی مستقل باشد، باید گزینه های اجاره آپارتمانی موجود در نزدیک ترین جای ممکن را بررسی کنید.
در حالیکه در برخی جاها نوجوانان می توانند آپارتمان اجاره کنند، ولی به دست آوردن اطلاعات مناسب در مورد قوانین حقوقی و مالی مربوط به اجاره در منطقه خودتان اهمیت زیادی دارد.
با توجه به موقعیتی که دارید، در رابطه با موقعیت های مربوط به آینده که ممکن است در آن شرایط با مشکلات مالی مواجه شوید، یک نوع قرارداد اجاره ای را تنظیم کنید که هم شما و هم والدین یا مراقبانتان (یا یک فرد بزرگسال مورد اعتماد دیگری) آن را امضا کنند.
2. در مورد هزینه های مربوط به اجاره های آپارتمان تحقیق کنید.
وب سایت هایی همانند Housing Anywhere می توانند اطلاعات مربوط به اجاره بهای خانه ها در شهرهای مختلف را در اختیارتان قرار دهند.
زمانیکه به صورت آنلاین در مورد اجاره بهای خانه ها تحقیق می کنید، در مورد زمانی که می خواهید از خانه تان بیرون بیایید و همچنین مدت زمانی که می خواهید در آپارتمان جدید زندگی کنید، یک تصمیم مشخصی داشته باشید.
در صورتیکه برای پیدا کردن یک آپارتمان همچنان مشکل داشته باشید، ولی همچنان بخواهید که مستقل زندگی کنید، می توانید از پناهگاه های موجود در نزدیکی محل زندگی تان استفاده کنید و به گروه هایی که وجود دارند ملحق شوید.
3. یک کار نیمه وقت پیدا کنید تا بتوانید هزینه های خودتان را تامین کنید.
به دلیل وجود داشتن محدودیت های مربوط به کار کودک، احتمالا شما قبل از رسیدن به سن بزرگسالی نتوانید در یک شغل تمام وقت کار کنید.
فرصت های شغلی نیمه وقتی که در منطقه نزدیک به خودتان وجود دارند را به صورت آنلاین بررسی کنید. شما در اکثر سایت ها باید مشخص کنید که یک نوجوان هستید.
همچنین شما بدون داشتن شغل ثابت می توانید پول به دست بیاورید. بیرون بردن سگ و کارهای مربوط به حیاط خانه ها عبارت از یک سری کارهایی می باشند که از طریق انجام دادن آنها می توانید پول به دست بیاورید.
4. یک بودجه ای مشخص کنید تا بتوانید به مدیریت پول خودتان کمک کنید.
بر اساس موقعیت زندگی جدیدی که دارید، ممکن است هر ماه یک سری قبض های جدید، همانند قبض برق، آب، اجاره و غذا داشته باشید. یک بودجه ای مشخص کنید که به شما کمک کند تا برای موارد ضروری پول کنار بگذارید و بتوانید از خودتان حمایت کنید
به منظور ایجاد یک صفحه گسترده برای بودجه خودتان، از مایکروسافت اکسل یا گوگل شیتز استفاده کنید.
این کار باعث خواهد شد که هزینه های مربوط به اجاره، غذا و سایر هزینه های ماهیانه تان را به راحتی پرداخت کنید.
بعد از تخصیص دادن پول لازم برای موارد ضروری، می توانید برای موارد سرگرم کننده و تفریحات خودتان هم پس انداز کنید (مواردی از قبیل خرید کردن، فست فود و غیره).
5. یک سیستم حمایتی مناسبی ایجاد کنید.
در حالیکه بیرون رفتن از خانه می تواند یک نشانه ای از استقلال باشد، ولی حفظ کردن ارتباط خود با سایر افراد اهمیت زیادی دارد.
در صورتی که دوست یا خانواده ای نداشته باشید که در حین استرس داشتن به پیش آنها بروید، سعی کنید با افراد بیشتری ارتباط برقرار کنید و در یک سری فعالیت های گروهی، همانند یک ورزش یا باشگاه، شرکت کنید.
اکثر مکان های عمومی (برای مثال، کلیساها، مراکز اجتماعی) عبارت از منابعی می باشند که می توانند به شما کمک کنند تا ارتباطات اجتماعی خودتان را حفظ کنید.
به روز رسانی شده در: 10 اکتبر 2019
نظرت چیه؟
